Nazmi Bayrı’nın Otel Atlantik kitabını okumuş sevmiştim. Güz Buluşmaları’ndaki öyküleri okurken de hem bugünün hem geçmişin içinde duyumsadım kendimi. Öylesine gerçekçi, öylesine düş yoğunluğu var öykülerinde Nazmi’nin.

İnsanın çocukluğu yazarın da sanatçının da en büyük gömüsüdür; bilinir. Güz Buluşmaları’nda yazarın içinden geldiği çevrenin, ilişkilerin, yaşantıların derinlerinde yatan ruh halini yakalıyor; bunu sarsarak, incelikle gösteriyor. Günümüzde yazılan özellikle genç öykücülerin öykülerindeki yapıntılık onda yok.

Kurgusunda da, örgüsünde de öykünün yoğunluğunu yakalayan, kendi dilini arayan, bunun bilincinde birikimini yazdıklarında sezdiğimiz bir yazarla karşı karşıyayız.

Doğal ama estetik, gerçekçi ama incelikli, yalın ama derinlikli onun öyküleri. Nazmi Bayrı, bundan sonra da ilgiyle izleyeceğim, yeni öykülerini merak edeceğim bir yazar.

Hidayet KARAKUŞ